ADR– MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA DOTYCZĄCA DROGOWEGO PRZEWOZU TOWARÓW I ŁADUNKÓW NIEBEZPIECZNYCH.
ADR– międzynarodowa konwencja dotycząca drogowego przewozu towarów i ładunków niebezpiecznych.
W Polsce przewóz materiałów niebezpiecznych dozwolony jest wyłącznie przez wykwalifikowane osoby, które ukończyły 21 lat, spełniają wymagania ustawy o transporcie drogowym oraz ustawy o ruchu drogowym, ukończyły odpowiedni kurs ADR podstawowy (jeśli ubiega się o zaświadczenie ADR po raz pierwszy) lub doszkalający (jeśli ubiega się o przedłużenie zaświadczenia ADR) oraz zdały z wynikiem pozytywnym egzamin kończący taki kurs. Zaświadczenia niezbędne do przewożenia materiałów niebezpiecznych, które produkuje, personalizuje i dystrybuuje Polska Wytwórnia Papierów Wartościowych, wydawane są przez marszałka województwa w terminie 7 dni od dnia przeprowadzenia egzaminu.
Kliknij, by wybrać swoje województwo
Szkolenia dla kierowców
Kursy ADR przeznaczone są dla wszystkich kierowców, którzy zajmują się transportem materiałów niebezpiecznych, oraz dla tych, którzy chcą zająć się przewozem takich materiałów.
Szkolenia ADR możemy podzielić na 4 główne kategorie:
Kurs podstawowy – uprawniający do przewozu materiałów niebezpiecznych wszystkich klas, poza klasą 1 i 7;
Kurs specjalistyczny dla przewozu materiałów niebezpiecznych
w cysternach – uprawniający do przewozu materiałów niebezpiecznych w cysternach wszystkich klas, poza klasą 1 i 7;Kurs specjalistyczny dla klasy 1 – uprawniający do przewozu materiałów niebezpiecznych z klasy 1, czyli materiałów wybuchowych;
Kurs specjalistyczny dla klasy 7 – uprawniający do przewozu materiałów niebezpiecznych z klasy 7, czyli materiałów promieniotwórczych
Rozróżnia się 13 klas towarów niebezpiecznych ustalonych ze względu na stwarzane przez nie zagrożenie dominujące
Klasa 1 — obejmuje:
a) materiały wybuchowe (stałe, ciekłe lub mieszaniny materiałów) – w wyniku reakcji chemicznej mogą wydzielać gazy o takiej temperaturze i ciśnieniu i z taką prędkością, że mogą powodować zniszczenia w otaczającym środowisku;
b) materiały pirotechniczne (lub mieszaniny materiałów) – stworzone są do wytwarzania efektów cieplnych, dźwiękowych, świetlnych, gazu lub dymu lub połączenia tych efektów w wyniku samopodtrzymującej się egzotermicznej reakcji chemicznej.
Klasa 2 — obejmuje gazy czyste, mieszaniny gazów, mieszaniny jednego lub więcej gazów z jednym lub kilkoma innymi materiałami i przedmiotami, zawierającymi takie materiały. Dzielą się one na materiały:
(A) duszące;
(O) utleniające;
(F) palne;
(T) trujące;
(TF) trujące palne;
(TC) trujące żrące;
(TO) trujące utleniające;
(TFC) trujące palne żrące;
(TOC) trujące utleniające żrące.
Klasa 3 — obejmuje substancje ciekłe, materiały ciekłe oraz stopione materiały stałe, materiały wybuchowe ciekłe odczulone.
Klasa 4.1 — obejmuje materiały i przedmioty zapalne, materiały wybuchowe odczulone, które są stałe praz substancje samoreaktywne ciekłe lub stałe i materiały polimeryzujące.
Klasa 4.2 — obejmuje:
a) materiały piroforyczne, które jako substancje, mieszaniny i roztwory (ciekłe lub stałe), w zetknięciu z powietrzem zapalają się w ciągu 5 minut;
b) materiały i przedmioty samonagrzewające się, które bez dostarczenia energii z zewnątrz, są podatne na samonagrzewanie. Materiały te mogą ulegać zapaleniu tylko w dużych ilościach i po upływie długiego czasu.
Klasa 4.3 — obejmuje materiały, które reagując z wodą wydzielają gazy palne mogące tworzyć z powietrzem mieszaniny wybuchowe, oraz przedmioty zawierające takie materiały.
Klasa 5.1 — obejmuje materiały oraz artykuły, które same nie zawsze są palne, ale które w skutek wydzielania tlenu, powodować zapalenie lub podtrzymywanie palenia innego materiału, oraz przedmioty zawierające takie materiały.
Klasy 5.2 — obejmuje nadtlenki organiczne i formulacje nadtlenków organicznych, które wymagające oraz niewymagające kontrolowania temperatury.
Klasa 6.1 — obejmuje materiały, które można uznać, że w stosunkowo małych ilościach są zdolne podczas jednorazowego lub krótkotrwałego działania do spowodowania uszczerbku na zdrowiu człowieka, lub jego śmierci wskutek wdychania, przenikania przez skórę lub połknięcia.
Klasa 6.2 — obejmuje materiały, o których wiadomo lub, co do których istnieje podejrzenie, ze zawierają patogeny (mikroorganizmy mogące powodować choroby u ludzi i zwierząt).
Klasa 7 — obejmuje każdy materiał zawierający izotopy promieniotwórcze. W którym zarówno stężenie promieniotwórcze, jak i aktywność całkowita przesyłki przekraczają ustalone wartości i normy.
Klasa 8 — obejmuje:
a) materiały, które wskutek działania chemicznego powodują nieodwracalne uszkodzenie skóry lub w razie wycieku, powodują fizyczne uszkodzenie innych towarów (w tym środków transportu);
b) materiały, które tworzą żrącą ciecz tylko w obecności wody, lub, które wydzielają żrącą parę lub mgłę w obecności naturalnej wilgoci powietrza.
Klasa 9 — Są to materiały i przedmioty, które podczas przewozu stwarzają zagrożenie inne niż materiały określone w pozostałych klasach.